"Als ik niets anders doe, eet ik niet": een onderzoek naar de harde realiteit van filmregisseurs
Door Nicolas Schaller
Gepubliceerd op , bijgewerkt op
Simon Bailly voor “Le Nouvel Obs”
Als u zich abonneert, kunt u artikelen aanbieden aan uw dierbaren. En nog veel meer: u kunt ze ook bekijken en er commentaar op geven.
Abonnee
Onderzoek Terwijl het filmfestival van Cannes in volle gang is en een glamoureus beeld van het beroep schetst, is de werkelijkheid voor veel schrijvers/regisseurs niet zo rooskleurig.
Om verder te gaan
Brady Corbet, de regisseur van "The Brutalist", gaf voor de laatste Oscars toe dat hij in de drie jaar dat hij bezig was met de productie en promotie van zijn film geen cent had verdiend en dat hij akkoord was gegaan met reclameopnames in Portugal om zijn huur te kunnen betalen. Sean Baker, de regisseur van "Anora", wees er op dat het voor een onafhankelijke filmmaker moeilijk is om rond te komen en, nog belangrijker, om een gezin te onderhouden.
Het feit dat de regisseurs van de twee meest gevierde Amerikaanse films van dit moment lijden en zich zorgen maken over de onzekerheid van hun beroep, roept een vraagteken op: hoe zit het in Frankrijk? De context heeft hier niets te maken met de Verenigde Staten, waar de verwoestijning van de theaters en de desinteresse van studio's voor alles wat niet gefranchised kan worden, dodelijk zijn. Wij profiteren van een systeem, de culturele uitzondering, waardoor we ongeveer 250 films per jaar kunnen produceren...
Artikel gereserveerd voor abonnees.
InloggenWilt u meer lezen?
Al onze artikelen integraal vanaf €1
Of
Le Nouvel Observateur
